Miesięczne archiwum: Maj 2005

z mamą Damiana, gdy z 8-miesięcznym Adasiem zawitaliśmy w progu teściów. Mieszkała dwa piętra niżej, miałyśmy synów w tym samym wieku, więc zawsze było o czym pogadać. Teraz Adaś z Damianem chodzą do jednej klasy i chyba się lubią. Nie … Czytaj dalej →

jak powstało imię Ewa? – zapytał Adaś – Nie – Pewien wieśniak miał żonę o imieniu Wa i często wolał do niej „e!”. Jak coś chciał wołał „e…Wa!” I wyszło mu Ewa. A tak lubiłam moje imię… 🙂 Ewa

że obdarza mnie komplementem w stylu „ale pupa ci się trzęsie”, a na Dzień Matki wręcza kupiony za własne kieszonkowe PZŁ – Podręczny Zestaw Łasucha. Wie co lubię. Kocha mnie czy jest złośliwy? ;)) Ewa

pani od przyrody powiedziała, że jeszcze nigdy nie otrzymała pracy domowej w takiej formie, jak to zaproponował Adaś. Na karteczkach o rozmiarze 8×8 cm, drobnym pismem napisał rozwiązanie kilku zadań. Pani, na jednej z tych karteczek dorzuciła komentarz: wszystko jest … Czytaj dalej →

chciałbyś zostać w przyszłości? – pytam – Snookerzystą – odpowiada Adaś – A jeśli nie? – To piłkarzem – Ale gdybyś miał się uczyć, w jakiejś szkole, to kim? – Blacharzem – dekarzem – ???? – Jak Małysz, on osiągnął … Czytaj dalej →

biadoli sobie nad fizycznym podobieństwem Adasia do mnie. Do tego doszło domniemane podobieństwo Kasi – również do mnie. Ostatnio stwierdził – wykapana matka bo: 1. ruda (takiego się odcienia włosów dopatrzył u córci), 2. blada 3. pewnie piegowata w przyszłości … Czytaj dalej →

Gdybym mogła to bym takiemu jednemu Arkowi nogi z tyłka powyrywała. Szczegóły: Biegli po bieżni. Arek wypchnął Adasia z toru. Wzdłuż bieżni są betonowe słupy. Adaś uderzył w jeden z nich, tuż poniżej żeliwnej, rozwalonej skrzynki. Wrócił do domu z … Czytaj dalej →

w ogólnopolskim konkursie matematycznym Kangur 2005. Wychowawczyni zadzwoniła do nas wieczorem, bo była taka szczęśliwa, że musiała podzielić się tą informacją natychmiast po jej usłyszeniu. Klasa Adasia jest najgorszą w szkole, a tu trafił się uczeń, który coś osiągnął. Zrozumiały … Czytaj dalej →

zapamiętać wszystkie opowieści, słowa, stwierdzenia, którymi raczy Maciek Kasię wtedy, gdy on się nią zajmuje. Kiedy jest w domu nosi ją w celu wywołania spotkania z Panem Bekiem, trzyma na ramieniu aby ułatwić kontakt z Panem Prykiem i Panem Kupem. … Czytaj dalej →

Koniec widzenia, do cel proszę ! Ewa