Miesięczne archiwum: Lipiec 2009

Na dywanie paląca lawa, potem rekiny. Wskazana jest ucieczka na fotel, tudzież ręcznik imitujący latający dywan. Pożądane jest również udzielenie pomocy rannej, leżącej bez ruchu, Kasi. Wyleczona i ocucona poszkodowana, uciekając przed kolejnym niebezpieczeństwem, wskakuje na kanapę krzycząc: – Chaos! … Czytaj dalej →

  Adam ma duszę wegetarianina. Mięso jest be. Mógłby żywić się pierogami, kluskami, kopytkami, serem. A i to w ilościach ograniczonych. Nie odpuszczam mu jednak. Zrobiłam kurczaka. Na butelce. Wyszedł całkiem smaczny, soczysty. W trakcie obiadu pytam (potrzebuję pochwały przecież): … Czytaj dalej →

  Mam tu w pracy takiego jednego. Niby nie namolny, ale słodkie oczy robi. Jakieś miłe słówka, pierdu pierdu, jak ty ładnie wyglądasz, a kiedyś jak pojedziemy gdzieś razem, tamto owamto, czekoladka, zaczepki, w tamtym kolorze byłoby ci ładnie, czym … Czytaj dalej →

KELELASTROK 3000 Mnie ten kasiny robot przypomina wiatraczek Ewa

Bawimy się w wypadek. Kasia przewraca się nagle, leży nieruchomo, biorę ją na ręce, zanoszę na łóżko, badam, podaję leki, robię zastrzyki, rehabilituję. Potem to ja jestem poszkodowana. Leżę na dywanie, a Kasia ogląda mnie przy pomocy małej latarki i … Czytaj dalej →

Ma swoje sprawy, wiadomo. Komputer, gry, czasem piłka, wiadomo. Zamknięty w sobie leniwy nastolatek, teoretycznie w kierunku dorosłości… aż tu nagle po krótkiej obserwacji naszej zabawy w ciuciubabkę słyszę jego głos z fotela „teraz ja!”   Zakłada przepaskę, a potem … Czytaj dalej →

  Może nie widać dokładnie na zdjęciu, ale zapewniam, że w bloku mojej babci, na liście określającej dyżury w sprzątaniu klatki schodowej, figuruje potomek Bruca Lee zauważył Adam

  Bawimy się któregoś dnia w bohaterów i moce – tak bym to nazwała. Zabawa polega na tym, że wyciągamy z pojemnika zabawki (zwierzaki, klocki, piłeczki, kostki, szmatki, pionki, kamyki, kasztany i jakieś różne odpady czy części zabawek) i nadajemy … Czytaj dalej →

  Pojawił się u góry odnośnik „podobny blog”. Dostarcza mi niesamowitych wrażeń. Najpierw weszłam tam z nadzieją, że rzeczywiście znajdę blogowiczów o podobnym spojrzeniu, wrażliwości (czy jak to nazwać), że jakiś podpięty w tym miejscu super program w cudowny sposób … Czytaj dalej →

  Adam boi się pająków, komarów, szczypawic, robaków… Panicznie wręcz. Gdy dojrzy gdzieś w domu takiego osobnika to krzyczy, piszczy, skacze i wymachuje wszystkimi czterema cienkimi kończynami. Nie ma mowy żeby sam wykończył robala. Z reguły robi to za niego … Czytaj dalej →