Miesięczne archiwum: Lipiec 2017

W tym roku, nad morzem w Ustce, ozdabiałyśmy kamienie. Nazywałam je okrąglakami. Szukałyśmy odpowiednich, jasnych, najlepiej płaskich, umieszczałyśmy na nich rysunki oraz informacje i zostawiałyśmy w różnych miejscach – na ławkach, na ogrodzeniach knajpek, przy tablicach informacyjnych… Ja na swoich … Czytaj dalej →

Z daleka wyglądała bardzo efektowanie. Długie, smukłe nogi, wyższe buty, krótka sukienka, mocna opalenizna. I uśmiech na mój widok. Szeroki. Sympatyczna, choć ogólnikowa rozmowa po wieeeelu latach niewidzenia. Zabolały (i ucieszyły) mnie te kurze łapki przy jej oczach. Głębokie. Jakie … Czytaj dalej →

Przeżyliśmy kilka dobrych chwil. Byłam w jego domu gdzie…no… przygotowywaliśmy wspólnie jakiś posiłek. Na luzie, klimatycznie, przyjemnie. Pojawili się goście, zrobiło się gwarno, wyszłam szybciej niż zamierzałam, a tego esemesa odczytałam późno. „Ewuniu, dziewczyno pięciu imion, odbierz, nie zdążyłem złożyć … Czytaj dalej →

Pojechałam nad jezioro z Kasią i siostrzeńcem. Dzika, częściowo zarośnięta plaża, kaczki spacerujące po piasku, pustka, tylko kilka osób, słońce, łódka z wędkarzami na środku tafli,  szyszki, korzenie drzew, ważki. Moje dzieci wzięły badyle i ruszyły na podbój pobliskiego terenu, … Czytaj dalej →

Na półkoloniach jest OK. Kasia dobrze czuje się w najstarszej grupie, ma sporo nowych koleżanek i kolegów z innej szkoły. Codziennie odmienne atrakcje, a popołudniami Facebook kiełkuje, konwersacje na Messengerze kwitną. – Koleżanki fajne, a koledzy? Też w porządku? – zapytałam … Czytaj dalej →

Kolejny Wakacyjny Festiwal Teatrów Dziecięcych z Zagranicy w moim mieście. I kolejny raz nie wyobrażałam sobie aby nie zajrzeć choć na chwilę. W zamyśle – odhaczyć się, bo inaczej nie umiem, w praktyce – zachwycić. To już dwunasta edycja. Pamiętam … Czytaj dalej →

Wazówka bylejakości, łyżka wstydu, osamotnienia, szczypta rozpaczy, obaw i fałszu. Wymieszać. Doprawić gorzką prawdą. Wypić duszkiem. Zasnąć. Albo zwymiotować.  

Mam nowy samochód. Renault Modus. Mały, ale całkiem zrywny, czarny. Postanowiłam dać mu imię. Rzuciłam hasło Kasi i Adamowi. Adam, który jest lekko zdegustowany wyglądem tego wozu i nie ma do niego serca, nie zaangażował się, natomiast Kasia, której bardzo … Czytaj dalej →