Archiwum autora: Ewa

Wyskoczyłam na te warsztaty bez wcześniejszego planu aby na nich być. Półtorej godziny, żeby z grupką dorosłych pobawić się gipsem, wodą i papierem. Mieszaliśmy, babraliśmy, lepiliśmy. Kilkanaście kobiet i jeden mężczyzna, nie licząc prowadzącego. Siedziałam obok starszej, żywotnej Pani Joasi … Czytaj dalej →

Rano usłyszałam w radio, że dla zdrowia, z myślą o lepszym trawieniu, należy rozpoczynać dzień czymś ciepłym. Nawet nie wiedziałam, że tak bardzo wpisuję się w powyższe zalecenie. Bo rano zawsze kawka.

Porozwieszano wszędzie ulotki jak należy skutecznie myć ręce. W szkole u Kasi, dodatkowo, pojawiły się na ścianach w szatni wytyczne o sposobach ograniczenia ryzyka skażenia koronawirusem. W tym punkt pierwszy – na temat mycia rąk wodą i mydłem. Rozmawiamy o … Czytaj dalej →

To nie był dobry rok. Wolę widzieć pozytywy, ale tym razem jakoś trudno wyciągnąć je przed szereg. Jestem winna swojego niezdecydowania, zagubienia i bylejakości. Nic mnie nie tłumaczy, więc tym bardziej jest mi źle ze sobą. Nikt mi nie pomoże, … Czytaj dalej →

Stoję na korytarzu w pracy i opowiadam komuś o czymś co zobaczyłam, przeżyłam. Jakiś spektakl chyba. Przechodzi kolega, chwilę słucha, potem mija mnie rzucając przy okazji: – No, kultura ci normalnie uszami wychodzi.

Ten pajączek wędrował po moim biurku. Najpierw szedł wzdłuż skrzynki komputera, potem pokonał wzniesienie kalendarza i dotarł do umowy. Przez chwilę zatrzymał się na dokumencie. Ponieważ był coraz bliżej mnie, zareagowałam. – Naruszasz moją strefę komfortu – powiedziałam do niego … Czytaj dalej →

– Jaki miałby być ten twój chłopak – pytam Kasię przy okazji luźniej rozmowy na takie tematy – Musiałby być inteligentny, inteligentniejszy ode mnie, albo chociaż na moim poziomie – odpowiada, a po krótkiej chwili namysłu dodaje – Będzie trudno.

– Muszę narysować trochę rzeczywistych portretów – stwierdza Kasia – dla wprawy, bo wciąż rysuję tylko w swoim stylu – Możesz zacząć ode mnie – proponuję – mogę się nie ruszać dłuższy czas, nie ma sprawy – Nie, dzięki, ja … Czytaj dalej →

Spaceruję z Kasią nad Wisłą. Słońce, wiatr, drzewa, ptactwo nadrzeczne. – Zobacz jak pięknie dziś – zachwycam się – taką wiosnę czuć w powietrzu, zielono wkoło, woda się skrzy, jak nad morzem, widok zachwyca…i zobacz ile kaczek płynie po rzece! … Czytaj dalej →

Kupowałam kurtkę na wiosnę i przy okazji dostrzegłam na wieszaku ciekawą, niedrogą sukienkę. – Jakie fajne salamandry – pomyślałam patrząc na wzór bez okularów I kupiłam – Jakie fajne gepardy – stwierdziłam w domu gdy założyłam okulary