Archiwum kategorii: Kategoria

Zostawiam siebie na weekend z taką oto piosenką:

To wydarzenie ma co roku nazwę Dobry Koncert. I taki właśnie jest za każdym razem. Ostatni nazwałabym jednak Bardzo Dobrym Koncertem. W pierwszej części występ finalistów Turnieju Poezji Śpiewanej, na których znowu się nie zawiodłam. Uwielbiam młodych ludzi, którzy idą … Czytaj dalej →

Jastarnia najcudowniejsza jest rano. Względna cisza przerywana gdzieniegdzie stukotem otwieranych stoisk, kilka osób w kolejce po świeże bułeczki, biegacze na ścieżkach rowerowych, puste molo. I lokalny „marzyciel” pozdrawiający przechodzące kobiety. Powietrza jakby więcej, oddech głębszy, we włosach wiatr niezmącony aromatem … Czytaj dalej →

Nie tęsknię za kimś konkretnym, nie znam mężczyzny, który spełniłby moje oczekiwania. I dodatkowo zniósłby mój charakter, niedostatki, kochałby mnie taką jaka jestem. Mam wrażenie, że nikogo dla mnie nie ma po prostu. I nie będzie. Przyglądam się sobie, mężczyznom, … Czytaj dalej →

Wiatr włosy muska, twarz w słońcu, wyciągam szyję. Tu uśmiech, tam dobre słowo, powitanie, uścisk, żart. Wokół ludzie, nawet przyjaźni, wokół zdarzenia, nawet ciekawe, emocje, też wyjątkowe. A jednak pustka. Nie patrzę w sufit, nie zamykam w czterech ścianach, nie … Czytaj dalej →

Lubię każdego z osobna. A tu razem… świetna piosenka…

Na zielonej szkole było mega zajebiście – usłyszałam od Kasi. Prawie nie spała, oglądała horrory, czatowała aby nie wpaść na nauczycielkę w nocy, przebierała za sowę, wychodziła oknem, walczyła sprayem na komary, dyskutowała, robiła maseczki nawilżające, szalone filmiki, integrowała intensywnie. … Czytaj dalej →

Wyszłam z bloku akurat w momencie gdy mijała moją klatkę. Niosła kilka gałązek akacji. Porozmawiałyśmy chwilę, a mnie przypomniało się jak takie gałązki maczaliśmy w cieście naleśnikowym i smażyliśmy na patelni jak placki. Wieki temu. Nie znała tego przepisu. Widujemy … Czytaj dalej →

Sytuacja szkolna, autentyczna. Nauczycielka zapytała dzieci, w jednej z młodszych klas, czy oglądają seriale, a jeśli tak – to jakie. – Kiepskich – odpowiedziało jedno z dzieci – A co ci się najbardziej w tym serialu podoba? – nauczycielka na … Czytaj dalej →

Adam zrobił sobie urlop dziekański na studiach, bo dostał pracę na której mu zależało. Mieszka w Gdańsku, dużo jeździ po Polsce, wpada do domu robiąc przerwę w podróży. Zje, pogada, coś zabierze. Pojawia się rzadko, czasem na pół godziny raptem. … Czytaj dalej →